Ślub jednostronny – definicja
Ślub jednostronny okazuje się wybawieniem dla par, których różni wiara. Dzięki temu rodzajowi ceremonii, osoby innego wyznania oraz niewierzące, mogą wziąć w pełni ważny ślub z katolikiem. Goście nawet mogą o tym nie wiedzieć, ponieważ odbywa się w ramach standardowej Mszy Świętej.
Ślub jednostronny – prawo kanoniczne i inne wytyczne
Czym zatem ślub kościelny jednostronny różni się od standardowej uroczystości, skoro odbywa się podczas Mszy? Występują różnice przede wszystkim w zachowaniu Pary Młodej.
Dla przykładu. Przyszły Pan Młody niebędący katolikiem, nie jest zobligowany do sakramentu spowiedzi, nie przyjmuje również Komunii Świętej. Nie używa znaku Krzyża. A oto jeden z najważniejszych aspektów wyróżniających ślub jednostronny – przysięga nie kończy się słowami „Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący, w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci”. Tę formułę wypowiada jedynie osoba wierząca, dlatego nie ma wątpliwości, czy ślub jednostronny jest sakramentem.
W trakcie ślubu jednostronnego może być obecny również niekatolicki duszpasterz, który wygłosi specjalną przemową, na życzenie osoby innej wiary lub niewierzącej.
[Zobacz też: Ślub jednostronny w Poznaniu]
Niezbędne jest udzielenie ślubu jednostronnego w jednym obrządku. Prawo kanoniczne zabrania, aby małżeństwo było zawierane w dwóch różnych obrządkach. Oznacza to, że małżeństwo mieszane może udzielić tylko jeden kapłan. W uroczystości nie może uczestniczyć ksiądz katolicki oraz kapłan innego wyznania. Ślub trzeba zawrzeć w jednej świątyni. Oznacza to, że nie może zostać udzielony najpierw w Kościele Katolickim, a następnie w Cerkwi.
Co to jest ślub jednostronny i dla kogo jest to idealne rozwiązanie?
Ślubu jednostronnego ksiądz w Kościele katolickim może udzielić wyłącznie osobom płci przeciwnej. Jedna z nich musi być ochrzczona i posiadać pozostałe sakramenty uprawniające do zawarcia związku małżeństwie w wierze katolickiej. Jest to więc opcja dla katolików, którzy na miłość życia wybrali ateistę lub osobę innej wiary.
Druga strona ślubu jednostronnego to:
- osoba, która nie została ochrzczona,
- osoba, która przystąpiła do chrztu, ale została wychowana w środowisku ateistycznym lub w innej wierze,
- osoba, która nie praktykuje wiary katolickiej,
- osoba niewierząca lub będąca ateistą,
- osoba znajdująca się w cenzurach kościelnych.
Czy możliwy jest ślub jednostronny z rozwodnikiem?
Wiele osób pozostaje w błędzie, że będąc katolikami i osobami wierzącymi, ale jedna ze stron jest po nieudanym małżeństwie, idealną opcją jest dla nich ślub jednostronny. Nie jest to dopuszczalne w Kościele katolickim.
Pojęcie rozwodu dotyczy wyłącznie ślubu cywilnego. Jeżeli małżeństwo nie zostało unieważnione, wedle obowiązującego prawa nadal istnieje, a jedynie śmierć może je rozwiązać. W takim przypadku nie ma jednak konieczności brania ślubu jednostronnego, ponieważ osoba wierząca zyskuje prawo do ponownego ożenku.
Ślub jednostronny – formalności
Wiele formalności dotyczących ślubu konkordatowego oraz ślubu jednostronnego pokrywa się. Podstawą jest tutaj uzyskanie dyspensy, czyli pozwolenia od biskupa na wstąpienie w związek małżeński. Dotyczy to osoby niewierzącej lub innego wyznania, ale o taką zgodę musi wystąpić również katolik, jeżeli chce wziąć ślub np. w Cerkwi.
Niewierzący lub będący innej wiary musi wypełnić specjalny dokument, w którym zaświadcza, że nie będzie utrudniał praktykowania wiary małżonkowi, a także zezwoli na wychowanie dzieci w wierze katolickiej. Dokument trafia do biskupa, który udziela bądź nie dyspensy na zawarcie związku małżeńskiego. Tej osoby nie dotyczą również nauki przedmałżeńskie oraz konieczność dostarczenia świadectwa ukończenia katechezy szkolnej.
Osoby wiary katolickiej muszą złożyć przyrzeczenie, że są gotowe bronić swojej wiary oraz wychowywać potomstwo w wierze katolickiej.
Miłość może przezwyciężyć wszystko? Ślub jednostronny to udowadnia!
Miłość nie zna granic. Skoro wiara nie stoi na przeszkodzie, aby wstąpić w związek małżeński w wybranym obrządku, innych problemów nie można i nie trzeba się doszukiwać. Najważniejsze są uczucia i wzajemny szacunek łączące dwoje ludzi.
